Irena Jarocka była jedną z najjaśniejszych gwiazd polskiej sceny muzycznej, której muzyka pozostawiła niezatarte ślady w sercach wielu ludzi. Urodzona 18 sierpnia 1946 roku w Srebrnej Górze, Jarocka od najmłodszych lat wykazywała niezwykły talent muzyczny, który szybko zaprowadził ją na szczyty popularności. Jej pełne emocji występy i niepowtarzalny głos sprawiły, że zyskała status ikony polskiej muzyki. Pomimo wielu życiowych wyzwań, jej pasja do muzyki i oddanie fanom nigdy nie osłabły.
Wczesne lata i początki kariery
Irena Jarocka urodziła się 18 sierpnia 1946 roku w Srebrnej Górze. Dorastała w Gdańsku, gdzie uczęszczała do V Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego. Po ukończeniu liceum kontynuowała naukę w Studium Nauczycielskim Wychowania Fizycznego i Biologii. Po jego ukończeniu przez pewien czas uczyła w szkole. Później studiowała na Wydziale Wychowania Muzycznego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku. Pierwsze kroki w muzyce stawiała, śpiewając w chórze kościelnym przy Katedrze Oliwskiej i biorąc udział w amatorskich konkursach śpiewu. Droga Jarockiej od skromnych początków do statusu cenionej artystki to historia determinacji i pasji.
Niezapomniane hity
Profesjonalna kariera Jarockiej rozpoczęła się w połowie lat 60., kiedy zadebiutowała w Klubie Rudy Kot w Gdańsku. Szybko zdobyła uznanie, biorąc udział w Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1968 z utworem „Gondolierzy znad Wisły” wzięła udział w finale Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. W latach 1969–1972 przebywała na stypendium w Paryżu, gdzie doskonaliła swoje umiejętności artystyczne. W 1973 otrzymała nagrodę na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu za wykonanie „Ballady o żołnierzu, któremu udało się powrócić”.
W 1974 rozpoczęła współpracę z kompozytorem Wojciechem Trzcińskim. Współpraca ta zaowocowała wydaniem swojej debiutanckiej płyty: „W cieniu dobrego drzewa”. Album zyskał certyfikat złotej płyty i zawierał takie przeboje jak: „Nie wrócą te lata”, „Motylem jestem” i „Wymyśliłam cię”. Za wykonanie tego ostatniego utworu otrzymała nagrodę publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie.
W 1976 roku zagrała piosenkarkę Irenę Orską w filmie Jerzego Gruzy „Motylem jestem, czyli romans 40-latka”.
Międzynarodowy sukces
Talent Jarockiej wyniósł jej nazwisko poza granice Polski. Występowała w krajach takich jak Niemcy, Bułgaria, Szwajcaria, Włochy, Portugalia, Luksemburg, Australia i Francja. Śpiewała również dla polonijnych społeczności w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, co umocniło jej status międzynarodowej gwiazdy.
Życie prywatne
W 1972 roku poślubiła kompozytora Mariana Zacharewicza, ale małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1977 roku. Później związała się z Michałem Sobolewskim, z którym wzięła ślub w 1989 roku. Para miała córkę Monikę, urodzoną w 1982 roku.
W 1990 roku Jarocka wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, dołączając do męża który pracował tam jako informatyk. Powróciła do Polski w 2008 roku, wydając autobiografię „Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej” oraz ostatni album „Małe Rzeczy”.
Miejsce spoczynku
Irena Jarocka zmarła 21 stycznia 2012 roku w Warszawie z powodu guza mózgu. Pogrzeb odbył się 27 stycznia 2012 w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach. Artystka spoczęła w Warszawie, gdzie spędziła ostatnie lata swojego życia. Pochowana została w katakumbach na warszawskich Powązkach.
